یکی از آفت هایی که هر حرفه را تهدید می کند خواب حرفه ای است .خواب حرفه ای عبارت است از حسی که به هر یک از ما دست می دهد وفکر می کنیم که کارمان را به بهترین نحو انجام می دهیم .در حالیکه بر اثر روزمرگی به خواب فرو رفته ایم وروز به روز احتمال غرق شدن یا واژگون شدن را بالا می بریم .
راننده سرویس بچه های دبستان که روز های اول با وسواس کودکان را سوار می کرد وبا دقت رانندگی می کرد.کم کم بچه ها را به عنوان کالاهای روزمره می بیند و بی توجه به اینکه اینها هنوز هم چشم وچراغ والدینشان هستند در هیاهوی شهر می راند...
معلمی که در ایام نخست خود را در جایگه تعلیم وتعلم می دید وشغل خود را با شغل انبیاء مقایسه می کرد ,اندک اندک دانش آموزان را نمی بیند وفقط به حقوق واقساطش می اندیشد وگذران روزهای عمر ...
پزشک سوگند خورده وپر انرژی سال های اولین ,به تدریج با بیماری ودرد بیماران خو می گیرد ویادش می رود که گرچه او همان پزشک دیروزی است اما این بیمار بیمار امروزی است واین بیمار نمی داند که تو برای بیماران قبل چقدر جانفشانی کردی ,او فقط از تو التیام می خواهد برای خودش ,بدون توجه به دیروز وفردا ...
هنرمند طراح که اولین سفارشاتش را با خلاقیت و هنر آفرینی زیاد انجام می داد ,آرام آرام همه مراجعین را به یک چشم می بیند وکارهایش بدون نو آوری ارائه می گردد...
مدیر لایق کارخانه که تمامی همت خود را برای ایجاد کار بکار بسته است ,کم کم می انیشد که رسالت خود را به پایان رسانده ,دیگر کارگران خود را نمی بیند ,گویی فراموش کرده که حیات کارخانه اش به تلاش این کارگران وابسته است ...
یادم می آید بچه که بودم روزی برای بازی الک دولک از شهر خارج شده بودیم وباید قطعات حدود یک وجبی از چوب را می بریدیم تا آماده بازی شود.پدرم اولین قطعه را که برید علامت زد وگفت این قطعه را توی جیبت نگه دار وهمه قطعات را با این قطعه مقایسه کن ,چون در برش هر قطعه کمی خطا خواهی داشت و کم کم اندازه از دستت خارج می شود.
ای کاش قطعه اول اصول حرفه ای را توی جیبمان نگه می داشتیم تا خدای ناکرده بخواب حرفه ای فرو نرویم !
